Sozio 3 2025
Sozio-Special LVB
Omschrijving
- Traumasensitief werken in gezinnen waar tegenslagen zich opstapelen
- LVB & Traumaverwerking
- Kijken met een traumabril: verwanten van mensen met een verstandelijke beperking
- Inzet van ervaringskennis van mensen met een lvb verandert niets
- Hoe trauma onzichtbaar kan blijven bij jongeren met een lvb
- Lvb en verslaving: oorzaak of gevolg
- Kansrijke toekomst voor jongeren met een beperking
- Verbinding maken via reflexen
- LVB & Verslaving
- Meer diepgang en minder afleiding
- Kracht in Herstel:
- Diagnostisch onderzoek bij vermoeden lvb
- Criminele uitbuiting van jongeren met een licht verstandelijke beperking
- Pedagogisch sensitief reageren in een risicomijdende wereld
- De kracht van signaleringsplannen
- Zie meer dan gewicht: van weegschaal naar welzijn
- Kwartiermakers, verschilmakers
- Van signaleren naar begeleiden.
- Open in gesprek over opvoeden in begrijpelijke taal
- Tovertafel als onderdeel van een innovatieve groepsspeltherapie voor jongeren met een lvb en psychische klachten
- De uitdagingen van participatief onderzoek
- Mijn levensverhaal
- Training verbindend gezag aan begeleidingsteams van cliënten met een lvb+
- Teken je gesprek met mensen met een licht verstandelijke beperking
- PTSS aanpakken bij mensen met een lvb: NET als waardevolle behandeloptie
- Samen Sterk: Naar meer veiligheid en verbinding voor mensen met een lvb door Gentle teaching
- Overgewicht bij mensen met een licht verstandelijke beperking
- Zie je de kinderen van ouders met een licht verstandelijke beperking?
- Van weerstand naar verhaal: anders kijken naar trauma in gezinnen
- Begrip begint met aandacht: de rol van MEE bij lvb en trauma
- Samenwerken aan inclusie in de zorg.
- De psychische gevolgen van werkplektrauma bij begeleiders van mensen met een verstandelijke beperking
- Zelfstandig reizen is de sleutel tot participatie
- Zorg met een stekker: wat robots wel en niet toevoegen in de gehandicaptenzorg
- Begin bij het netwerk, niet bij de zorgvraag
- Reclasseren met een lege portemonnee
- De Wonde, een thuis voor cliënten met een lvb en verslaving
- Klem tussen werelden
- Het lichaam centraal bij behandeling van psychotrauma en agressief gedrag bij volwassenen met een lvb
- Van een nood een deugd maken: Crisis als kans om een vliegende start met traumabehandeling te maken
Verbinding maken via reflexen
Mensen met een lichte verstandelijke beperking ervaren vaak overprikkeling, spanning en/of gedragsproblemen. Reflexintegratie richt zich op de neurologische basis van deze klachten. Door verstoorde reflexpatronen (opnieuw) te integreren ontstaat er meer rust, veerkracht en zelfregulatie. Dit artikel beschrijft hoe deze benadering nieuwe perspectieven kan bieden in de lvb-zorg.
Lvb: een complex profiel met veel stresssignalen
In de zorg voor mensen met een lichte verstandelijke beperking (lvb) staan gedragsproblemen, sociaalemotionele kwetsbaarheid en overprikkeling vaak centraal. Cliënten met een lvb functioneren in het dagelijks leven op een lager niveau dan hun kalenderleeftijd doet vermoeden; ze hebben een laag IQ en vaak bijkomende problemen zoals hechtingsstoornissen, trauma, ADHD of autisme.
Veel zorgprofessionals herkennen de worsteling van de mensen in deze doelgroep: moeite met overzicht houden, snel emotioneel reageren, niet goed kunnen ontspannen, faalangst en moeite met prikkelverwerking. Traditionele interventies, zoals gedragstherapie en vaardigheidstrainingen, bieden niet altijd blijvende verlichting. De vraag is dan: zit er misschien nog iets áchter dat gedrag? En kunnen we daar iets aan doen?
Reflexen: de neurologische bouwstenen van ontwikkeling
Reflexen zijn automatische, onbewuste bewegingen die het zenuwstelsel aanstuurt als reactie op specifieke prikkels. Ze zijn al actief in de baarmoeder en vormen de basis van de motorische en zintuiglijke ontwikkeling van ieder kind. Primair helpen reflexen een baby te overleven, maar ze dienen ook als bouwstenen voor latere complexe functies zoals balans, spraak, concentratie en emotieregulatie.
In een normale ontwikkeling verschijnen deze reflexen in een vaste volgorde en worden ze in de eerste drie levensjaren geleidelijk geïntegreerd. Dat betekent: de hersenen leren deze automatische patronen onderdrukken en vervangen ze door bewuste, gecontroleerde bewegingen. Denk aan hoofdcontrole, kruipen, opstaan en lopen.
